การพิจารณาการรักษาความร้อนในการออกแบบภาชนะรับความดัน

การเชื่อมส่วนประกอบที่สำคัญ การเชื่อมโลหะผสมเหล็ก และการเชื่อมชิ้นส่วนที่มีความหนาล้วนต้องมีการอุ่นก่อนการเชื่อมหน้าที่หลักของการอุ่นก่อนการเชื่อมมีดังนี้:

(1) การอุ่นล่วงหน้าอาจทำให้อัตราการเย็นตัวช้าลงหลังการเชื่อม ซึ่งเอื้อต่อการหลบหนีของไฮโดรเจนที่แพร่ได้ในโลหะเชื่อม และหลีกเลี่ยงรอยแตกที่เกิดจากไฮโดรเจนในเวลาเดียวกัน ระดับการแข็งตัวของรอยเชื่อมและบริเวณที่ได้รับความร้อนจะลดลง และความต้านทานการแตกร้าวของรอยเชื่อมจะดีขึ้น

(2) การอุ่นล่วงหน้าสามารถลดความเครียดในการเชื่อมได้การอุ่นเฉพาะที่สม่ำเสมอหรือการอุ่นโดยรวมสามารถลดความแตกต่างของอุณหภูมิ (หรือที่เรียกว่าการไล่ระดับอุณหภูมิ) ระหว่างชิ้นงานที่จะเชื่อมในพื้นที่เชื่อมด้วยวิธีนี้ ในแง่หนึ่ง ความเค้นในการเชื่อมจะลดลง และในทางกลับกัน อัตราความเครียดในการเชื่อมจะลดลง ซึ่งเป็นประโยชน์ในการหลีกเลี่ยงรอยร้าวจากการเชื่อม

(3) การอุ่นล่วงหน้าสามารถลดความยับยั้งชั่งใจของโครงสร้างรอยโดยเฉพาะอย่างยิ่งการยับยั้งข้อต่อเนื้อเมื่ออุณหภูมิอุ่นเพิ่มขึ้นอุบัติการณ์ของรอยแตกจะลดลง

การเลือกอุณหภูมิอุ่นและอุณหภูมิระหว่างทางไม่ได้เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบทางเคมีของเหล็กและอิเล็กโทรดเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความแข็งแกร่งของโครงสร้างรอยเชื่อม วิธีการเชื่อม อุณหภูมิแวดล้อม ฯลฯ ซึ่งควรพิจารณาหลังจากพิจารณาสิ่งเหล่านี้อย่างครอบคลุม ปัจจัย.

นอกจากนี้ ความสม่ำเสมอของอุณหภูมิอุ่นในทิศทางความหนาของแผ่นเหล็กและความสม่ำเสมอในบริเวณรอยเชื่อมมีอิทธิพลสำคัญต่อการลดความเครียดในการเชื่อมควรกำหนดความกว้างของการอุ่นเฉพาะที่ตามการยึดของชิ้นงานที่จะเชื่อมโดยทั่วไปควรจะเป็น 3 เท่าของความหนาของผนังบริเวณรอยเชื่อม และไม่ควรน้อยกว่า 150-200 มม.หากการอุ่นเครื่องไม่สม่ำเสมอ แทนที่จะลดความเครียดในการเชื่อม มันจะเพิ่มความเครียดในการเชื่อม

มีวัตถุประสงค์สามประการของการอบชุบด้วยความร้อนหลังการเชื่อม: กำจัดไฮโดรเจน ขจัดความเครียดในการเชื่อม ปรับปรุงโครงสร้างการเชื่อม และประสิทธิภาพโดยรวม

การบำบัดด้วยกระบวนการขจัดไฮโดรเจนหลังการเชื่อม หมายถึง การบำบัดด้วยความร้อนที่อุณหภูมิต่ำที่ดำเนินการหลังจากการเชื่อมเสร็จสิ้น และรอยเชื่อมไม่ได้ถูกทำให้เย็นลงจนต่ำกว่า 100 °Cข้อกำหนดทั่วไปคือการให้ความร้อนถึง 200~350℃ และเก็บไว้ 2-6 ชั่วโมงหน้าที่หลักของการบำบัดกำจัดไฮโดรเจนหลังการเชื่อมคือการเร่งการหลุดออกของไฮโดรเจนในแนวเชื่อมและบริเวณที่ได้รับความร้อน ซึ่งมีประสิทธิภาพอย่างมากในการป้องกันรอยเชื่อมระหว่างการเชื่อมเหล็กกล้าอัลลอยด์ต่ำ

ในระหว่างกระบวนการเชื่อม เนื่องจากความไม่สม่ำเสมอของความร้อนและความเย็น และตัวยึดหรือตัวยึดภายนอกของส่วนประกอบเอง ความเครียดในการเชื่อมจะถูกสร้างขึ้นในส่วนประกอบเสมอหลังจากงานเชื่อมเสร็จสิ้นการมีอยู่ของความเครียดในการเชื่อมในส่วนประกอบจะลดความสามารถในการรับน้ำหนักที่แท้จริงของพื้นที่รอยเชื่อม ทำให้เกิดการเสียรูปของพลาสติก และแม้กระทั่งนำไปสู่ความเสียหายของส่วนประกอบในกรณีที่รุนแรง

การบำบัดความร้อนเพื่อลดความเครียดคือการลดความแข็งแรงของชิ้นงานเชื่อมที่อุณหภูมิสูงเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการผ่อนคลายความเครียดในการเชื่อมมีสองวิธีที่ใช้กันทั่วไป: วิธีหนึ่งคือการแบ่งเบาบรรเทาที่อุณหภูมิสูงโดยรวม นั่นคือ การเชื่อมทั้งหมดถูกใส่เข้าไปในเตาให้ความร้อน ค่อยๆ ให้ความร้อนจนถึงอุณหภูมิหนึ่ง จากนั้นเก็บไว้เป็นระยะเวลาหนึ่ง และในที่สุดก็ทำให้เย็นลงในอากาศหรือ ในเตาเผา

ด้วยวิธีนี้จะสามารถกำจัดความเครียดในการเชื่อมได้ 80%-90%อีกวิธีหนึ่งคือการให้ความร้อนที่อุณหภูมิสูงเฉพาะที่ กล่าวคือ ให้ความร้อนแก่รอยเชื่อมและบริเวณโดยรอบเท่านั้น จากนั้นจึงค่อย ๆ เย็นลง ลดค่าสูงสุดของความเค้นเชื่อม ทำให้การกระจายความเค้นค่อนข้างแบน และขจัดความเค้นเชื่อมได้บางส่วน

หลังจากเชื่อมวัสดุโลหะผสมเหล็กแล้ว รอยเชื่อมของพวกมันจะปรากฏเป็นโครงสร้างที่แข็งขึ้น ซึ่งจะทำให้คุณสมบัติทางกลของวัสดุเสื่อมลงนอกจากนี้โครงสร้างที่แข็งนี้อาจนำไปสู่การทำลายข้อต่อภายใต้แรงเชื่อมและไฮโดรเจนหลังจากการอบชุบด้วยความร้อน โครงสร้างโลหะของข้อต่อจะดีขึ้น พลาสติกและความเหนียวของรอยเชื่อมจะดีขึ้น และคุณสมบัติเชิงกลที่ครอบคลุมของรอยเชื่อมจะดีขึ้น

การบำบัดด้วยดีไฮโดรจีเนชันคือการทำให้ร่างกายอบอุ่นเป็นระยะเวลาหนึ่งภายในช่วงอุณหภูมิความร้อน 300 ถึง 400 องศาจุดประสงค์คือเพื่อเร่งการหลุดออกของไฮโดรเจนในรอยเชื่อม และผลของการบำบัดด้วยดีไฮโดรจิเนชันนั้นดีกว่าการให้ความร้อนหลังการให้ความร้อนที่อุณหภูมิต่ำ

การบำบัดด้วยความร้อนหลังการเชื่อมและหลังการเชื่อม การบำบัดหลังการให้ความร้อนอย่างทันท่วงทีและการกำจัดไฮโดรเจนหลังจากการเชื่อมเป็นหนึ่งในมาตรการที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันรอยร้าวเย็นในการเชื่อมรอยแตกที่เกิดจากไฮโดรเจนที่เกิดจากการสะสมของไฮโดรเจนในการเชื่อมหลายชั้นและการเชื่อมหลายชั้นของแผ่นเพลทหนาควรได้รับการกำจัดไฮโดรเจนขั้นกลาง 2 ถึง 3 ครั้ง

การพิจารณาการรักษาความร้อนในการออกแบบภาชนะรับความดัน

การพิจารณาการบำบัดความร้อนในการออกแบบภาชนะรับความดัน การบำบัดด้วยความร้อนซึ่งเป็นวิธีการแบบดั้งเดิมและมีประสิทธิภาพในการปรับปรุงและฟื้นฟูคุณสมบัติของโลหะ เป็นจุดเชื่อมโยงที่ค่อนข้างอ่อนแอในการออกแบบและการผลิตภาชนะรับความดัน

ภาชนะรับความดันประกอบด้วยการบำบัดความร้อนสี่ประเภท:

การรักษาความร้อนหลังการเชื่อม (การรักษาความร้อนเพื่อคลายความเครียด);การรักษาความร้อนเพื่อปรับปรุงคุณสมบัติของวัสดุการรักษาความร้อนเพื่อคืนค่าคุณสมบัติของวัสดุการบำบัดกำจัดไฮโดรเจนหลังการเชื่อมจุดเน้นในที่นี้คือการหารือเกี่ยวกับประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการบำบัดความร้อนหลังการเชื่อม ซึ่งใช้กันอย่างแพร่หลายในการออกแบบภาชนะรับความดัน

1. ภาชนะรับความดันเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกจำเป็นต้องมีการอบชุบด้วยความร้อนหลังการเชื่อมหรือไม่?การอบชุบด้วยความร้อนหลังการเชื่อมคือการใช้การลดขีดจำกัดผลผลิตของวัสดุโลหะที่อุณหภูมิสูงเพื่อสร้างการไหลของพลาสติกในสถานที่ที่มีความเค้นสูง เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการขจัดความเค้นตกค้างในการเชื่อม และที่ เวลาเดียวกันสามารถปรับปรุงความเป็นพลาสติกและความเหนียวของรอยเชื่อมและโซนที่ได้รับความร้อน และปรับปรุงความสามารถในการต้านทานการกัดกร่อนจากความเครียดวิธีการคลายความเครียดนี้ใช้กันอย่างแพร่หลายในเหล็กกล้าคาร์บอน ภาชนะรับแรงดันเหล็กกล้าผสมต่ำที่มีโครงสร้างลูกบาศก์คริสตัลตรงกลางลำตัว

โครงสร้างผลึกของเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกเป็นลูกบาศก์กึ่งกลางใบหน้าเนื่องจากวัสดุโลหะของโครงสร้างคริสตัลทรงลูกบาศก์ตรงกลางหน้าปัดมีระนาบการลื่นมากกว่าทรงลูกบาศก์ตรงกลางตัวเรือน จึงแสดงคุณสมบัติด้านความเหนียวและเสริมความแข็งแรงของความเครียดได้ดี

นอกจากนี้ ในการออกแบบภาชนะรับความดัน เหล็กกล้าไร้สนิมมักถูกเลือกเพื่อวัตถุประสงค์สองประการในการป้องกันการกัดกร่อนและเป็นไปตามข้อกำหนดพิเศษของอุณหภูมินอกจากนี้ เหล็กกล้าไร้สนิมมีราคาแพงเมื่อเทียบกับเหล็กกล้าคาร์บอนและเหล็กกล้าผสมต่ำ ดังนั้นความหนาของผนังจึงไม่สูงมากนักหนา.

ดังนั้น เมื่อพิจารณาถึงความปลอดภัยของการทำงานตามปกติ จึงไม่จำเป็นต้องมีข้อกำหนดการรักษาความร้อนหลังการเชื่อมสำหรับภาชนะรับความดันเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติก

สำหรับการกัดกร่อนเนื่องจากการใช้งาน ความไม่เสถียรของวัสดุ เช่น การเสื่อมสภาพที่เกิดจากสภาพการใช้งานที่ผิดปกติ เช่น ความล้า แรงกระแทก ฯลฯ เป็นสิ่งที่ยากต่อการพิจารณาในการออกแบบทั่วไปหากสถานการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น บุคลากรทางวิทยาศาสตร์และด้านเทคนิคที่เกี่ยวข้อง (เช่น: การออกแบบ การใช้งาน การวิจัยทางวิทยาศาสตร์ และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอื่นๆ) จำเป็นต้องดำเนินการวิจัยเชิงลึก การทดลองเปรียบเทียบ และจัดทำแผนการบำบัดความร้อนที่เป็นไปได้เพื่อให้แน่ใจว่าครอบคลุม ประสิทธิภาพการบริการของถังความดันไม่ได้รับผลกระทบ

มิฉะนั้น หากความต้องการและความเป็นไปได้ของการบำบัดความร้อนสำหรับภาชนะรับความดันเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกไม่ได้รับการพิจารณาอย่างครบถ้วน ก็มักจะเป็นไปไม่ได้ที่จะกำหนดข้อกำหนดการบำบัดความร้อนสำหรับเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกโดยเปรียบเทียบกับเหล็กกล้าคาร์บอนและเหล็กกล้าผสมต่ำ

ในมาตรฐานปัจจุบัน ข้อกำหนดสำหรับการรักษาความร้อนหลังการเชื่อมของภาชนะรับความดันเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกค่อนข้างคลุมเครือมีข้อกำหนดใน GB150: "เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่นในภาพวาด หัวเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกขึ้นรูปเย็นอาจไม่ได้รับการอบชุบด้วยความร้อน"

สำหรับการอบชุบด้วยความร้อนในกรณีอื่นๆ นั้น ก็อาจจะแตกต่างกันไปตามความเข้าใจของแต่ละคนมีข้อกำหนดใน GB150 ว่าภาชนะบรรจุและส่วนประกอบความดันตรงตามเงื่อนไขข้อใดข้อหนึ่งต่อไปนี้ และควรผ่านกรรมวิธีทางความร้อนรายการที่สองและสาม ได้แก่ "ภาชนะบรรจุที่มีการกัดกร่อนจากความเครียด เช่น ภาชนะบรรจุก๊าซปิโตรเลียมเหลว แอมโมเนียเหลว เป็นต้น"และ "ภาชนะบรรจุสื่อที่มีพิษร้ายแรงหรือสูง"

ระบุไว้ในนั้นเท่านั้น: "เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่นในภาพวาด รอยเชื่อมของเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกอาจไม่ได้รับการอบชุบด้วยความร้อน"

จากระดับของนิพจน์มาตรฐาน ข้อกำหนดนี้ควรเข้าใจเป็นหลักสำหรับสถานการณ์ต่างๆ ที่ระบุไว้ในรายการแรกสถานการณ์ที่สองและสามที่กล่าวถึงข้างต้นอาจไม่รวมอยู่ด้วย

ด้วยวิธีนี้ ข้อกำหนดสำหรับการรักษาความร้อนหลังการเชื่อมของภาชนะรับความดันเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกสามารถแสดงได้อย่างครอบคลุมและแม่นยำยิ่งขึ้น เพื่อให้ผู้ออกแบบสามารถตัดสินใจได้ว่าควรให้ความร้อนแก่ภาชนะรับความดันเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกอย่างไรและอย่างไรตามสถานการณ์จริง

มาตรา 74 ของ "กฎระเบียบด้านความจุ" ฉบับที่ 99 ระบุอย่างชัดเจนว่า: "โดยทั่วไปแล้วภาชนะรับความดันเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกหรือโลหะอโลหะไม่จำเป็นต้องผ่านกรรมวิธีทางความร้อนหลังการเชื่อมหากจำเป็นต้องมีการรักษาความร้อนสำหรับข้อกำหนดพิเศษ ควรระบุไว้ในภาพวาด”

2. การรักษาความร้อนของภาชนะเหล็กหุ้มสแตนเลสที่ระเบิดได้ แผ่นเหล็กหุ้มสแตนเลสที่ระเบิดได้มีการใช้กันอย่างแพร่หลายมากขึ้นในอุตสาหกรรมภาชนะรับความดัน เนื่องจากมีความทนทานต่อการกัดกร่อนที่ดีเยี่ยม การผสมผสานที่ลงตัวของความแข็งแรงเชิงกลและประสิทธิภาพด้านต้นทุนที่สมเหตุสมผลประเด็นเรื่องการบำบัดความร้อนควรได้รับความสนใจจากผู้ออกแบบภาชนะรับความดันด้วย

ดัชนีทางเทคนิคที่ผู้ออกแบบภาชนะรับความดันมักจะให้ความสำคัญสำหรับแผงคอมโพสิตคืออัตราการติดของมัน ในขณะที่การรักษาความร้อนของแผงคอมโพสิตมักถือว่าน้อยมากหรือควรได้รับการพิจารณาโดยมาตรฐานทางเทคนิคและผู้ผลิตที่เกี่ยวข้องกระบวนการพ่นแผ่นโลหะประกอบเป็นกระบวนการใช้พลังงานกับพื้นผิวโลหะเป็นหลัก

ภายใต้การทำงานของพัลส์ความเร็วสูง วัสดุคอมโพสิตจะชนกับวัสดุฐานในแนวเฉียง และในสถานะของเจ็ตโลหะ พื้นผิวคอมโพสิตซิกแซกจะก่อตัวขึ้นระหว่างโลหะหุ้มและโลหะฐานเพื่อให้เกิดพันธะระหว่างอะตอม

โลหะพื้นฐานหลังจากกระบวนการระเบิดจะต้องผ่านกระบวนการเสริมความแข็งแกร่งของความเครียด

เป็นผลให้ความต้านทานแรงดึง σb เพิ่มขึ้น ดัชนีความเป็นพลาสติกลดลง และค่าความแข็งแรงคราก σs ไม่ชัดเจนไม่ว่าจะเป็นเหล็กซีรีส์ Q235 หรือ 16MnR หลังจากการระเบิดและทดสอบคุณสมบัติเชิงกลแล้ว ล้วนแสดงปรากฏการณ์การเสริมความแข็งแกร่งของความเครียดข้างต้นในเรื่องนี้ ทั้งแผ่นหุ้มเหล็กไทเทเนียมและแผ่นหุ้มเหล็กนิกเกิลกำหนดให้แผ่นหุ้มต้องผ่านการบำบัดความร้อนเพื่อคลายความเครียดหลังจากการผสมที่ระเบิดได้

"มาตรวัดความจุ" ฉบับที่ 99 มีข้อบังคับที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่มีข้อบังคับดังกล่าวสำหรับแผ่นสเตนเลสออสเทนนิติกคอมโพสิตที่ระเบิดได้

ในมาตรฐานทางเทคนิคที่เกี่ยวข้องในปัจจุบัน คำถามที่ว่าวิธีการให้ความร้อนแก่แผ่นสเตนเลสออสเทนนิติกหลังจากกระบวนการระเบิดนั้นค่อนข้างคลุมเครือหรือไม่และอย่างไร

GB8165-87 "แผ่นเหล็กหุ้มเหล็กกล้าไร้สนิม" กำหนด: "ตามข้อตกลงระหว่างซัพพลายเออร์และผู้ซื้อ มันสามารถจัดส่งในสถานะรีดร้อนหรือสถานะรักษาความร้อน"ใช้สำหรับปรับระดับ เล็ม หรือตัดตามคำขอ พื้นผิวคอมโพสิตสามารถดอง เคลือบผิว หรือขัดเงา และยังสามารถจัดหาในสถานะที่ได้รับความร้อนได้อีกด้วย”

ไม่มีการกล่าวถึงวิธีการอบชุบด้วยความร้อนสาเหตุหลักของสถานการณ์นี้ยังคงเป็นปัญหาดังกล่าวข้างต้นของบริเวณที่ไวต่อแสงซึ่งเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกก่อให้เกิดการกัดกร่อนตามขอบเกรน

GB8547-87 “แผ่นหุ้มเหล็กไทเทเนียม” กำหนดว่าระบบบำบัดความร้อนสำหรับการรักษาความร้อนแบบคลายความเครียดของแผ่นหุ้มเหล็กไทเทเนียมคือ: 540 ℃ ± 25 ℃ เก็บรักษาความร้อนเป็นเวลา 3 ชั่วโมงและอุณหภูมินี้อยู่ในช่วงอุณหภูมิที่ก่อให้เกิดอาการแพ้ของเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติก (400℃–850℃)

ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะให้กฎระเบียบที่ชัดเจนสำหรับการรักษาความร้อนของแผ่นสเตนเลสออสเทนนิติกคอมโพสิตที่ระเบิดได้ในเรื่องนี้ ผู้ออกแบบภาชนะรับความดันของเราต้องมีความเข้าใจที่ชัดเจน ให้ความสนใจอย่างเพียงพอ และใช้มาตรการที่สอดคล้องกัน

ประการแรก ไม่ควรใช้ 1Cr18Ni9Ti สำหรับเหล็กกล้าไร้สนิมหุ้ม เนื่องจากเมื่อเทียบกับเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติกที่มีคาร์บอนต่ำ 0Cr18Ni9 ปริมาณคาร์บอนจะสูงกว่า มีโอกาสเกิดอาการแพ้ได้มากกว่า และความต้านทานต่อการกัดกร่อนตามขอบเกรนจะลดลง

นอกจากนี้ เมื่อใช้เปลือกและหัวของภาชนะรับความดันที่ทำจากแผ่นเหล็กกล้าไร้สนิมผสมออสเทนนิติกที่ระเบิดได้ในสภาวะที่ไม่เอื้ออำนวย เช่น ความดันสูง ความผันผวนของความดัน และตัวกลางที่เป็นอันตรายอย่างยิ่งยวด ควรใช้ 00Cr17Ni14Mo2สเตนเลสสตีลออสเทนนิติกที่มีคาร์บอนต่ำพิเศษช่วยลดความเป็นไปได้ในการเกิดอาการแพ้

ควรมีการเสนอข้อกำหนดการรักษาความร้อนสำหรับแผงคอมโพสิตอย่างชัดเจน และควรกำหนดระบบบำบัดความร้อนโดยปรึกษาหารือกับฝ่ายที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ว่าวัสดุฐานมีพลาสติกสำรองจำนวนหนึ่งและวัสดุคอมโพสิตมี ต้องการความต้านทานการกัดกร่อน

3. สามารถใช้วิธีอื่นเพื่อทดแทนการรักษาความร้อนโดยรวมของอุปกรณ์ได้หรือไม่?เนื่องจากข้อ จำกัด ของเงื่อนไขของผู้ผลิตและการคำนึงถึงผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ หลายคนได้สำรวจวิธีการอื่นเพื่อแทนที่การรักษาความร้อนโดยรวมของภาชนะรับความดันแม้ว่าการสำรวจเหล่านี้จะเป็นประโยชน์และมีคุณค่า แต่ในปัจจุบัน ยังไม่สามารถทดแทนการบำบัดความร้อนโดยรวมของภาชนะรับความดันได้

ข้อกำหนดสำหรับการอบชุบด้วยความร้อนยังไม่ได้รับการผ่อนปรนในมาตรฐานและขั้นตอนที่ถูกต้องในปัจจุบันในบรรดาทางเลือกต่างๆ ของการอบชุบด้วยความร้อนโดยรวม ทางเลือกทั่วไปได้แก่: การอบชุบด้วยความร้อนเฉพาะที่, วิธีการตอกเพื่อกำจัดความเค้นตกค้างในการเชื่อม, วิธีการระเบิดเพื่อขจัดความเค้นตกค้างจากการเชื่อมและวิธีการสั่นสะเทือน, วิธีการแช่น้ำร้อน เป็นต้น

การรักษาความร้อนบางส่วน: มีข้อกำหนดใน 10.4.5.3 ของ GB150-1998 "Steel Pressure Vessels": "ข้อต่อเชื่อม B, C, D, ข้อต่อเชื่อมประเภท A ที่เชื่อมต่อหัวทรงกลมและกระบอกสูบและชิ้นส่วนซ่อมแซมการเชื่อมที่มีข้อบกพร่องได้รับอนุญาตให้ใช้ การรักษาความร้อนบางส่วนวิธีการรักษาความร้อน”ข้อบังคับนี้หมายความว่าไม่อนุญาตให้ใช้วิธีการรักษาความร้อนในพื้นที่สำหรับการเชื่อมแบบคลาส A บนกระบอกสูบ นั่นคือ: อุปกรณ์ทั้งหมดไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้วิธีการรักษาความร้อนเฉพาะที่ หนึ่งในเหตุผลก็คือความเค้นตกค้างในการเชื่อมไม่สามารถ กำจัดแบบสมมาตร

วิธีการทุบช่วยลดความเค้นตกค้างในการเชื่อม นั่นคือ ผ่านการตอกด้วยมือ ความเค้นเคลือบจะซ้อนทับบนพื้นผิวของรอยเชื่อม ดังนั้นจึงช่วยชดเชยผลกระทบด้านลบของความเค้นดึงตกค้างได้บางส่วน

โดยหลักการแล้ว วิธีนี้มีผลยับยั้งการป้องกันการแตกร้าวจากการกัดกร่อนจากความเค้น

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่มีตัวบ่งชี้เชิงปริมาณและขั้นตอนการปฏิบัติงานที่เข้มงวดกว่าในกระบวนการปฏิบัติงานจริง และงานตรวจสอบเพื่อการเปรียบเทียบและการใช้งานยังไม่เพียงพอ จึงยังไม่ได้รับการรับรองตามมาตรฐานปัจจุบัน

วิธีการระเบิดเพื่อกำจัดความเค้นตกค้างในการเชื่อม: ระเบิดถูกทำขึ้นเป็นพิเศษเป็นรูปทรงเทป และผนังด้านในของอุปกรณ์ติดอยู่บนพื้นผิวของรอยเชื่อมกลไกนี้เหมือนกับวิธีทุบเพื่อขจัดความเค้นตกค้างในการเชื่อม

กล่าวกันว่าวิธีนี้สามารถชดเชยข้อบกพร่องบางประการของวิธีการตอกเพื่อขจัดความเค้นตกค้างในการเชื่อมอย่างไรก็ตาม บางหน่วยใช้วิธีการรักษาความร้อนโดยรวมและวิธีการระเบิดเพื่อขจัดความเค้นตกค้างในการเชื่อมบนถังเก็บก๊าซหุงต้มสองถังที่มีสภาวะเดียวกันหลายปีต่อมา การตรวจสอบการเปิดถังพบว่ารอยเชื่อมของถังเดิมไม่บุบสลาย ขณะที่รอยเชื่อมของถังเก็บซึ่งกำจัดความเค้นตกค้างด้วยวิธีระเบิดพบว่ามีรอยร้าวจำนวนมากด้วยวิธีนี้ วิธีการระเบิดที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่นิยมเพื่อขจัดความเค้นตกค้างในการเชื่อมจึงเป็นไปอย่างเงียบเชียบ

มีวิธีอื่นในการเชื่อมการคลายความเค้นตกค้างซึ่งไม่ได้รับการยอมรับจากอุตสาหกรรมภาชนะรับความดันด้วยเหตุผลหลายประการกล่าวอีกนัยหนึ่ง การรักษาความร้อนหลังการเชื่อมโดยรวมของภาชนะรับความดัน (รวมถึงการให้ความร้อนย่อยในเตาเผา) มีข้อเสียด้านการใช้พลังงานสูงและรอบการทำงานที่ยาวนาน และต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆ ในการใช้งานจริงเนื่องจากปัจจัยต่างๆ เช่น โครงสร้างของภาชนะรับความดัน แต่ก็ยังเป็นอุตสาหกรรมภาชนะรับความดันในปัจจุบันวิธีเดียวในการขจัดความเค้นตกค้างในการเชื่อมที่ยอมรับได้ทุกประการ